مهربان تر ازمـِهــر

دل نوشته هایی به مناسبت هفته بسیج

چکیده عشق

ای نمی از عنایتت محـــــشر
قطره‌ای از حکایتت محـــــشر

دست ما خالی و لبت سرشار
واژه‌هــــای روایتت محـــــشر

پشت دیوار تشنگی ماندم
کاسه‌ی لطف آیتت محـــــشر

ما نفــــس‌های عافیت سوزیم
که به دست تو چشم می‌دوزیم

بی‌تو یاصاحب‌الزمان دردیم
مثل پاییز خـــــسته و زردیم

پیشکش در مسیر آمدنت
دل سرشار غصه آوردیم

بلکه با یک نگـــاه پر مهرت
با (طریقت)به نور برگردیم

۩ تمکین    تخلص۩ )

  ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۩۞۩ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۞

۩۩۩۩۩۩

با رفیـــقی انیــس گــشـتم من   در همایش جلیس گـشتم من
آن رفیـق شفــیق ارزشــمـــند     از حبیبان خـــوب ودانشــمند
دیده بوداین غزل شده محبوب      دست یازید از پی مــطلوب
ازبدوخوب آن سـُخن می راند   ملتفت می نشد درآن می ماند
تا به پایان رسیده بودگریست    گفت بیچاره این( طریقت )کیست
گفتم ای دل منم ،من مـسکین     این تخلص نمــــوده ام تمکین
گفت آنگه تورا کنـــم بــــاور        که سـرایی حدیـــــث نام آور
به بیان درکشی وآشکارکنی       به سرودن تو شاهکـار کنـی
در بدیــهـــه بیاور اذکــاری          بی بـــدیل وبــدیــع پــنداری
چون غزل درفراق یاران بود           وصل مجنون به روزگاران بود
گفت سرمایه دار اهــل سخن       از تو اقرار وکار من سـُـفتن
کودوات و ورق برای سیاق       قلمی دادمش غزل شد چاق
آن فریبا غزل چه زیبا بـــود       فربــِـه وخوشگل وشکیبا بود
صورتش شد پــُـراز شکرخنده     زیر لب گفت مرحبا تو پاینده
وضع مجنونیم عطا کــردی            زین صفت درد ما دوا کردی
از نخست سُــــخن پشیمانم        امــر فــرما مُـــرید فرمـــانم
گفتمش اینچنین نگفته کسی       ارزش پختـگی نهفته بسی
نظم در عالمی که مــــردانند        بازی کــودکانه اش خـوانند
وادی گـــمرهـــان حـیرانی          حـرکاتی ســیاه وظلـمانـی
روبه تحصیل علم شومشغول     وضع انسان بدان شودشاغول
شعر آن بِـه که باهنر باشی        نه که«حیض الرجال»درباشی
تونخواندی مگرحدیث صواب          قال اُمی «کـُل مُــدّع کذاب»
روبه کنجی نشین به خاموشی   ادعائی مکن که مدهـوشی
چون خردمنددشمن جهل است   عالم دهر دشمن جهل است
زیــن تماشــــاگه تـماشـایی    دولتت می دهند وپــاشایی
چشم بگشا به هرچه نادانی      گوش بگشا اگرسخن دانی
گرچه پُرمایه ای درین بازار        نکته ای نو برای مجلس آر
نثرها ،مـــثنـــوی،روایت ها          غزل وقطعه و حکایت ها
گفتم اهـل دلی و ناخفـته         همه گفتیم چیست؟ناسُفته
دل ز بوی توزنده جان وتنم        کیستم من کجارسد سخنم؟
گفت:هی هی نه اینچنین بودی         محکمِ،محکم آهنین بودی
سخن دل زشــاعری هـرگز        پس ازین پیش داوری هرگز
شعله ای بر دهـــانم آتش بود       اندرنم بسی مشوش بود
با بصیرت سخن بباید گفت      هردهانی گهر نخواهد سفت
گرچه بسیار میشوندعشاق      خاک این درگم شدم مشتاق
ازصفاخاطــراتتان پُــــر نور       همه از«حب ماسوی الله»دور
آنکه دارددراین روش حـرکت         راه گسـتر به اودهد برکت
پای در جـــاده طریقت بِــه        می دهندت ازین حقیقت بــِه
زآتش عشقها طریقت جو          باده ی عشق درحقیقت جو
از«طریقت»سلام برعشاق         برشما دوستان درودی چاق

گلچینی از بهشت