۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۩۞۩ஜ۩۞۩ஜ

۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۩۞۩ஜ۩۞۩ஜ

۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩p۩۞۩

..۩۩۩۩در غم هجران۩۩۩۩..

شب نشین مسجدو محراب و ایوانم هنوز

                              در غم هجران مهدی (عج) شمع سوزانم هنوز

در شب هجران مرا پیمانه ای دیگر فرست

                                     ور نه شـوقـت از جهانی را پریشانم هنوز

از غروبم یک نفس باقیست بی دیدار تــو

                                    چهره بنما در طلوعت جان بر افشانم هنوز

سرفرازم کن شبی از وصل خود  ای نور حق

                                         تا منّـور گردم از شوقـت فروزانم هنوز

بی جمال عالم آرای تو عالم در هم است

                                       بی کمال خدمتت درعین نقصانم هنوز

رشته صبرم به مقراض فراق آغشته شد

                                        همچنان در آتش مِـهر تو حیرانم هنوز

چند بیتی حافظ شیـــراز با ما گفته بود

                                           ماجرائی بود از آن گفته گریانم هنوز

شمع صبرم  آب شد  خونابه شد هجران را

                                        من که از آن آتش شوقت گدازانم هنوز

آتش مِهرت «طریقت» راعجب در سر گرفت

                                       من ز وصف یار آب از دیده بنشانم هنوز

 ۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۩۞۩ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩ஜ۞ஜ۩۞۩p

اَلایا حضرت المهـدی ،مَدامَ الوَصل ناوِلها

                                        که در دوران هجرانت بسی افتاد مشکلها

زهجرانت بلاخیـزد ،ز شوق تو محبان را

                                         جرس توفان به پادارد که بربندید محملها

شب تاریک و بیم موج گردابی چنین حائل

                                       که سالک بی خبر نبود،زراه و رسم منز لها

صبا از نکهت کویش که می گوید(اناالحق) را

                                          زسوزِ طاق ابرویش که خال افتاده بر دلها

به نورمِهر( جاء الحق) چو برتابَد به مشتاقا ن

                                               طواغیت جهان یکسر  فروریزند با طلها

بیا ای جان مشتاقان مَهل مِحراب ومنبر را

                                           که دیوان فلک هرگز نباشد سوی محفلها

بکوی خود نشانی ده که بیماران ومهجوران                                                                        

                                         به خال جعد مشکینن،تو اَدرکـ نا به ساحلها

اگر دانستمی سویت، به سر می آمدم کویت

                                                زغرقاب فراق تو ، دوپایم مانده در گلها

«طریقت» زد به تضمینی غزل باهمت حافظ 

                                       " مَتی ما تَلق مَن تَهوی، دِع الدُ نیا وَ اَهملها"

      مهدی گل باغ   احمدی    ادرکنا                               ای حجت فخـرسرمدی ادرکنا

        لا حول ولا   قوت  الا باالله                                  ای باغ  گل محمّـدی(ص)ادرکنا