ای نمی از عنایتت محـــــشر
قطره‌ای از حکایتت محـــــشر

دست ما خالی و لبت سرشار
واژه‌هــــای روایتت محـــــشر

پشت دیوار تشنگی ماندم
کاسه‌ی لطف آیتت محـــــشر

ما نفــــس‌های عافیت سوزیم
که به دست تو چشم می‌دوزیم

بی‌تو یاصاحب‌الزمان دردیم
مثل پاییز خـــــسته و زردیم

پیشکش در مسیر آمدنت
دل سرشار غصه آوردیم

بلکه با یک نگـــاه پر مهرت
با (طریقت)به نور برگردیم